zondag 30 augustus 2015

Het Goud en de keerzijde

Op donderdag 28 augustus 2015 deed Dafne Schippers er 21,63 seconden over om 200 meter te rennen. Dat is een gemiddelde snelheid die ikzelf niet zou halen zonder mechanische ondersteuning. En dan nog het liefst bergaf. Maar goed, dat is niet vreemd. Ik ben dan ook een ongetrainde luiaard die al over zijn fysieke toptijd heen is wat betreft snel rennen over korte afstanden.
Aangezien Schippers geen luiaard is - of anders op zijn minst een afgetrainde luiaard - en wel fysiek in topvorm is, is het ook niet vreemd dat zij wel z'n tijd kan rennen. Knap gedaan. Medaille volledig verdiend. Mocht mijn hart verwarmd worden door mensen die zo snel mogelijk korte afstanden overbruggen, dan zou de champagne open zijn gegaan en had er een feest plaatsgevonden ter ere van de Grote Atlete. Vooralsnog klinkt er enkel een welverdiend applaus en wordt alle succes ter wereld haar toegewenst. 
Een kleine week eerder, op 23 augustus werd bekend dat 45% procent van de 2000 atleten die (anoniem) bevraagd werden over dopinggebruik toegaf dat ze op het WK atletiek in 2010 doping gebruikten. 45%. Dat zijn 900 atleten. En dat nieuws kwam ná onthullingen van ARD en The Sunday Times over dopinggebruik in atletiek, waaruit bleek dat 146 WK- en Olypische medailles in de periode 2001-2012 gewonnen zijn door atleten met dubieuze resultaten in doping tests; dat 1 op de 7 atleten abnormale bloedwaarden had die dopinggebruik suggereren en nog meer van dat soort dingen. Belangrijk om nog te noemen hier is nog dat "[i]n sommige finales alle atleten die eindigden op de eerste, tweede en derde plek zeer vermoedelijk doping hadden gebruikt."

Is het dan zo vreemd dat de toptijd van Schippers kritisch bekeken wordt? Een kritische blik op (onverwachte) resultaten lijkt mij een noodzakelijkheid om ervoor te zorgen dat een sport geloofwaardig blijft. Vandaar ook dat Thijs Zonneveld tweetje: 
 Cynisch wellicht, maar gezien het aantal atleten dat in Beijing is uitgesloten danwel geweerd niet vreemd. Zo zijn Zakary, Koki en Yargunkin betrapt tijdens het WK. Daarnaast zijn 28 atleten op non-actief gesteld na verdachte waarden voortkomend uit hertesten van oude stalen (naar aanleiding van de eerdere onthullingen natuurlijk). Coen Swijnenberg kon de tweet niet waarderen. En blijkens de reacties was hij niet de enige. Ruwweg, na een zeer oppervlakkige lezing overigens, lijken de steunbetuigingen neer te komen op: 'hou je mond', 'ze zegt dat ze niets gebruikt, dus gebruikt ze niets' en 'die zonneveld is een ex-wielrenner, dus doping'.
Uiteindelijk komt alle steun voort uit goede trouw. Schippers wordt geloofd omdat er geen enkele reden is om dat niet te doen. Behalve dan misschien die schandalen. En de hoeveelheid atleten die heeft toegegeven doping te hebben gebruikt. Het verleden spreekt inderdaad tegen haar.

Dat doet niet af aan haar prestatie - waarvan ook ik geloof dat die 'schoon' geleverd is. Het is zelfs zo dat ik er geen moment aan had gedacht dat Schippers doping gebruikt zou kunnen hebben tot ik de post van Swijnenberg zag. De discussie zelf is veel vervelender. En eigenlijk had ik er niet aan moeten beginnen. Het is een oneerlijke discussie.

Niet omdat het zo moeilijk is voor Schippers om zich te verdedigen. Dat hoeft ze niet te doen - er is niets om zich tegen te verdedigen. Het is een oneerlijke discussie omdat er niet gesproken mag worden over doping in een sport waar dopinggebruik waarschijnlijk tot en met 2012 (op zijn minst) aan de orde van de dag was. Zij die vragen stellen bij de medaille zijn jaloers, respectloos en rancuneus. Lasteraars. Er mag geen enkele twijfel bestaan bij de prestatie van Schippers. En als je toch twijfelt ligt het aan jou.

Waar de discussie echt oneerlijk wordt is de dubbele moraal. Hoeveel vraagtekens zijn er wel niet gesteld bij de overwinning van Christopher Froome in de Tour de France 2015? De man heeft zelfs zijn medische gegevens vrijgegeven om de beschuldigingen te ontkrachten. Hij had de wedstrijd nog niet eens gewonnen. Er was slechts één dopinggeval in de Tour 2015 (sporen van cocainegebruik). Dat is 0,5% van alle deelnemers aan de editie. Op het WK in Beijing zijn 3 atleten betrapt en 28 uitgesloten - 1,6% van de deelnemers. Gezien die cijfers zou ik eerder Froome geloven dan Schippers wanneer ze dopinggebruik ontkennen. Maar ik ben een van de weinigen, zo lijkt het. Wielrenners worden niet geloofd. Die zijn schuldig tot het tegendeel bewezen is, terwijl het bij Schippers precies andersom is (zoals het hoort, overigens).

En precies daar wringt het. Mijn hart gaat dan wel niet sneller kloppen van atletiek, maar het wielrennen is daar wel degelijk toe in staat. De onvoorwaardelijke steun voor Schippers steekt dan. En kan nog vervelend terugkomen. Mart Smeets stond jarenlang (en met hem vele anderen) onvoorwaardelijk achter Armstrong. En toch bleek hij de grootste valsspeler in de hele troep. Door hem is de argwaan tegen het wielrennen weer voluit teruggekomen. En dus is iedere prestatie verdacht. Of het nu de tijdrit van Tom Dumoulin is, of het klimwerk van Valverde, of de aanvalslust van Astana is. Laat de renner eerst maar bewijzen dat hij schoon is voordat hem lof wordt toegekend.

In een eerlijke wereld - een wereld waar alle sporten gelijkwaardig bekeken worden en kritisch bekeken worden - is de dopingvraag een logische. Dat Schippers moet zeggen dat ze niet heeft gebruikt is niet meer dan te verwachten - helemaal als ze de beste-tijd-zonder-doping heeft gelopen. Het is niet vreemd dat er vraagtekens worden gesteld zo'n prestatie in een tak van sport die in opspraak is. Evenmin is het naief om te geloven dat ze het schoon gelopen heeft. Dat zou voor iedere sport het uitgangspunt moeten zijn. Iedere sporter sport schoon, - sprinter, wielrenner, tenniser of voetballer - tot het tegendeel bewezen is.

Is de verdediging van Schippers een gevolg van nationale trots? Waarschijnlijk. Maar die trots beslaat niet alle Nederlandse sporters. Ook Mollema wordt beschuldigt - bij slechte prestaties zou hij 'niet genoeg gespoten' hebben. Die opmerking geeft blijk van een diepgeworteld wantrouwen tegenover een sport die zijn schandalen heeft gehad en daardoor ingrijpend veranderd is. Een gemiddelde renner wordt ver over de 100 keer per seizoen gecontroleerd, zijn bloedwaarden worden bijgehouden en bij een afwijking buiten de marges wordt uitgegaan van de ergste scenarios.

De medaille van Schippers is volkomen verdiend en haar ontzettend gegund. Hopelijk blijft ze groeien en winnen tot en met de Olympische spelen in 2028. En natuurlijk doet ze dat schoon en eerijk. Maar laten we dan ook consequent zijn en iedere sporter op die manier bekijken. Ze zijn allemaal te goeder trouw. Dan is het niet meer nodig om te verdedigen tegen beschuldigingen. Dan hoeven er ook geen vragen meer gesteld te worden. Behalve dan misschien 'Waarom?' als blijkt dat er toch een oppepper in is gegaan voordat er 21,63 seconden gerend werd.

1 opmerking:

  1. Je reactie is interessant en je haalt een heleboel overhoop. Het gegoochel met cijfers ga ik niet uitpluizen, al is het maar omdat fatsoenlijke bronnen ontbreken, dat geschermd wordt met anonieme atleten en dat ik bovenal niet de minste neiging heb om uitlatingen en misstappen van anderen uit een verleden te plakken op een individu in het heden. Noem mij een existentialist.

    Op basis van wat cijfers die je zelf aandraagt zou ik er persoonlijk voor kiezen om zowel Froome als Schippers te geloven, en daarbij: je hoort mij in ieder geval niet zeggen dat ik niet eenzelfde pleidooi zou kunnen houden voor de wielersport. Sterker nog dat heb ik al een aantal malen gedaan. En zelfs als achteraf blijkt dat ik in een pleidooi voor een eenzaam icoon ongelijk blijk te hebben, dan zie ik daarin nog geen enkele reden om een voorbehoud te maken bij een icoon wat daarop volgt.

    Het heeft geen enkele zin om Tom Dumoulin nu hardop in verband te brengen met een dopingvermoeden. De reden waarom iemand als een Zonneveld een platform creëert voor zichzelf om een mening te ventileren waar niemand om heeft gevraagd is mij ook volstrekt onduidelijk. Want vraag jezelf eens af wat hij ermee beoogt? Hij zou daar waarschijnlijk geen fatsoenlijk antwoord op kunnen geven. Het genereert vooral heel veel aandacht omtrent zijn eigen persoon. En dat is ook de pest van een tweet: het is een soort braaksel, waarbij als je enige mate van bekendheid hebt er altijd wel iemand is die er in trapt.

    Want let wel: ik vind het prima dat je twijfelt of dat er twijfel bestaat (je lijkt te denken van niet), net zoals de in mijn artikel beschreven oom twijfelt of de zojuist in het huwelijk getreden geliefden die liefde wel kunnen volhouden, maar dat is dan een twijfel die jij/hij vooral voor zich moet houden. Zoals ik heb beschreven leidt het uitspreken van twijfel tot niets en al helemaal tot niets goeds. En ik zie ook nergens waar je dat weerspreekt. Ik stem dus volledig in met je pleidooi om alle sporten gelijkwaardig te beoordelen/benaderen, en die gelijkwaardigheid ligt er wat mij betreft in dat iedereen die twijfelt gewoon zijn mond dicht houdt totdat er formele bewijzen zijn. Eerder je mond opendoen heeft geen enkele zin en is alleen of meestal ter ere en glorie van degene die het voorbehoud maakt omdat hij zichzelf ermee centraal stelt. Een voorbehoud staat namelijk boven een topprestatie, omdat het relativeert.

    En om af te ronden. Is de verdediging van Schippers een gevolg van nationale trots? In mijn geval kan ik dat volmondig met ‘ja’ beantwoorden. Maar neem van mij aan dat ik van iedere topprestatie optimaal geniet, omdat ik een liefhebber bent van de sport. En een echte liefhebber weet wanneer hij zijn mond moet houden. Thijs Zonneveld kunnen we dus voor de atletiek in ieder geval afstrepen, bij jou hou ik nog een slag om de arm.

    BeantwoordenVerwijderen